پاتوق اهل نظر
پاتوقی برای اهل اندیشه و نظرپاتوق اهل نظر
پاتوقی برای اهل اندیشه و نظرچهارمین دوره جام جهانی فوتبال(1950)
به گزارش سرویس ورزشی پایگاه 598، در طول دومین جنگ جهانی،
معاون ایتالیایی فیفا دکتر "اوتورینو باراسی" کاپ قهرمانی جام جهانی را در
یک جعبه کفش زیر تختخواب خود پنهان کرد تا آن را از افتادن به چنگ نیروهای
اشغالگر نجات دهد.
رقابت های مقدماتی جام جهانی 1950 برزیل به صحنه‌ای تبدیل شد که تیم‌های راه یافته به مسابقات انصراف می‌دادند و تیم‌های حذف شده دعوتنامه دریافت می‌کردند.
** جام جهانی در سرزمین طلایی پوشان
در این دوره فدراسیون بین‌المللی فوتبال به بازیکنان تیم هند اجازه نداد با پای برهنه بازی کنند و به همین دلیل هند از دور رقابت‌ها کناره‌گیری کرد.
بنابراین تنها 13 تیم در چهارمین دوره جام جهانی به رقابت پرداختند.
مرحله نخست این پیکارها در 4 گروه (دو گروه چهار تیمی، یک گروه سه تیمی و یک گروه دو تیمی) برگزار شد.
در این دوره، اروگوئه در فینالی که فینال نبود، جام را برد. رقابت ها به صورت مینی لیگ برگزار شد و برزیل، سوئد، اسپانیا و اروگوئه مدعیان قهرمانی بودند.
برزیل سوئد را 7 - 1 و اسپانیا را 6 - 1 شکست داد و تنها به یک تساوی نیاز داشت تا قهرمانی را جشن بگیرد اما، طلایی پوشان برزیل در نهایت شگفتی و در حضور 174 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه ماراکانا شهر ریودوژانیرو به اروگوئه‌ای که با اسپانیا مساوی کرده بود، 2 - 1 باختند.
** فوتبال زنده ماند
اولین کنگره فیفا که بعد از جنگ جهانی دوم، روز 25 ژوئیه 1946 در لوکزامبورگ برگزار شد، به دلایل متعدد اهمیت بسیاری داشت.
به خاطر ادای احترام و قدردانی از رییس فیفا که در طول جنگ تمام تلاش و توان خود را به کار بست تا روح فوتبال را زنده نگه دارد، کاپ قهرمانی جام جهانی از این پس به نام "جام ژول ریمه" نامگذاری شد. در این کنگره همچنین بازگشت فدراسیون فوتبال بریتانیا که از سال 1929غایب بود، اعلام شد. کنفدراسیون ورزش برزیل نیز به خاطر درخشش در دوره قبلی جام جهانی (1938) به عنوان میزبان رقابت‌های سال 1950 انتخاب شد.
دوازده سال بعد از برگزاری مسابقات جام جهانی در فرانسه، این پیکارها با چهره‌ای جدید در ورزشگاه مشهور ماراکانا در ریودوژانیرو و سایر شهرهای برزیل برگزار شد.
** بزرگترین ورزشگاه جهان
فوتبال در برزیل به چنان محبوبیتی دست یافته بود که تصمیم گرفته شد ورزشگاهی کاملا مدرن با ظرفیت 220 هزار نفر در حومه شهر ریودوژانیرو ساخته شود. احداث ورزشگاه روز 2 اوت سال 1948 آغاز شد.
تعیین تاریخ اتمام کار ظاهر معقولانه نبود. پنج هفته قبل از انجام اولین مسابقه، برزیلی‌ها به خاطر تمام نشدن ساخت ورزشگاه دچار سردرگمی شدند به همین دلیل فیفا تصمیم گرفت دکتر اوتورینو باراسی را که تجربه بسیار موفقی در برگزاری رقابت های سال 1934 داشت، به ریودوژانیرو بفرستد.
روز 24 ژوئن 1950 ورزشگاه ماراکانا رسما افتتاح شد گرچه بیشتر به یک ساختمان شبیه بود و سایت ویژه رسانه‌ها هم نداشت اما، برای برگزاری مسابقات و میزبانی 13 تیم راه یافته به مرحله اصلی جام جهانی آماده بود.
** یک ملت پشت سر یک تیم
بعد از یک پیروزی بی‌دردسر مقابل مکزیک (4 بر 0)، برزیلی‌ها در کمال شگفتی همگان با تساوی 2 - 2 مقابل سوییس متوقف شدند. یوگسلاوی که دو بازی قبل خود را برده بود، تنها به یک تساوی مقابل میزبان نیاز داشت تا به مرحله بعد صعود کند اما برزیل در حضور 150هزار تماشاگر مشتاق با پیروزی 2 بر 0 از زمین خارج شد.
به این ترتیب برزیل، سوئد، اسپانیا و اروگوئه به مرحله بعد که به جای نیمه نهایی، فینال بود راه یافتند. مرحله فینال باید به صورت لیگی برگزار می شد و مدعیانی مثل ایتالیا و انگلیس نیز حضور نداشتند. طلایی پوشان برزیل بعد از یک هفته استراحت با آمادگی کامل، سوئد (7 - 1) و اسپانیا (6 - 1) را سیل آسا درو کردند.
هیچکس حتی برای لحظه‌ای تردید نداشت که برزیل همین روند خیره‌کننده را مقابل اروگوئه نیز ادامه خواهد داد. میزبان در حضور تماشاگران مشتاق خود، بعد از شروع نیمه دوم گل نخست را وارد دروازه اروگوئه کرد اما بازیکنان عصبی به نظر می‌رسیدند و هرگز نتوانستند استیل مشهور سامبای برزیلی را اجرا کنند.
اروگوئه بدون اینکه از جو سنگین ورزشگاه میزبان هراسیده باشد، نتیجه را مساوی کرد و سپس درحالیکه تنها 11 دقیقه به پایان مانده بود، به گل برتری دست یافت. تمام برزیل در عزا فرورفت حتی مسوولان فوتبال این کشور فراموش کردند جام قهرمانی را به تیم اروگوئه اهدا کنند بنابراین ژول ریمه ناگزیر شد شخصا وارد زمین شده و دنبال کاپیتان تیم قهرمان بگردد تا مراسم جشن را برگزار کند.
برزیل فقط می‌توانست با این ذهنیت خود را تسلی دهد که "تاکا دی موندو" (فوتبال) ورزشی فوق‌العاده و پولساز است. فوتبال از این جا به بعد به وادی تازه‌ای قدم گذارد.
** اسطوره‌های جام جهانی 1950:
"مارکوئز دی منسس ادمیر" (برزیل، تولد 1922، مرگ 1996)
وی برترین گلزن مسابقات 1950 با هفت گل زده برای تیم ملی برزیل بود. ادمیر فیزیک خوب، تعادل، سرعت فوق‌العاده و مهارت بالایی در کنترل توپ داشت.
او می‌توانست در هر جای خط حمله بازی کند اما بهترین عملکرد را در جناح چپ یا در نقش مهاجم داشت.
"خوآن شیافینو" (اروگوئه، تولد 1925)
بازیکنی با روحیه جنگندگی که ابتدا به دلیل جثه کوچکش زیاد نمی‌توانست موثر باشد اما، اندکی بعد با نشان دادن توانایی خود در به ثمر رساندن گل تحسین همه را برانگیخت.
وی در مسابقات 1950 گل تساوی اروگوئه برابر برزیل را به ثمر رساند تا میزبان جام جهانی با گل "گیگیا" در 11 دقیقه مانده به پایان مسابقه به یک پیروزی غیر منتظره برسد.
شیافینو سپس در این‌باره گفت: فوتبال برزیل فوق‌العاده بود و واقعا ارزش تماشا کردن دارد اما ما هم بی‌نظیر عمل کردیم.
شیافینو دوباره در جام جهانی 1954 نیز علمکرد درخشانی از خود به نمایش گذاشت اما، در این مسابقات مجارستان بدون حضور پوشکاش مصدوم، با پیروزی برابر اروگوئه موجب حذف آنها در نیمه نهایی شد.
شیافینو بلافاصله پس از جام جهانی 1954 در ازای 72 هزار پوند که یک رکورد جهانی به شمار می‌رفت، به آث میلان پیوست و به سرعت به ستاره این تیم تبدیل شد. وی آث میلان را به فینال جام باشگاه‌های اروپا در سال 1958 رساند اما، با وجود گلزنی در این مسابقه آث میلان 3 بر 2 مقابل رئال مادرید شکست خورد.
"جایر دا روسا پینتو" (برزیل، تولد 1921، مرگ 2005)
بسیاری وی را در کنار آدمیر و زیزینیو، آماده‌ترین مثلث تاریخ تیم برزیل می دانستند. جایر پیش از اینکه به دلیل آسیب دیدگی پا از فوتبال خداحافظی کند، در اکثر باشگاه‌های برزیل در دهه 1960 توپ زده بود اما فوتبال ملی با جام جهانی 1950 به پایان رسید.
جایر هافبکی با قدرت شوت زنی با پای چپ، متخصص در زدن شوت‌های بلند بود.
** برترین گلزنان جام جهانی 1950:
ادمیر مارکوئز دی منزز (برزیل) 9 گل
خوآن شیافینو (اروگوئه) 5 گل
استانیسلائو باسورا (اسپانیا) 5 گل
** آیا میدانید؟
رکورد بیشترین تماشاگر در یک مسابقه فوتبال، 174 هزار نفر در ورزشگاه ماراکانای شهر ریودوژانیرو است که بعید به نظر میرسد یک بار دیگر تکرار شود.
برخی منابع غیر رسمی می‌گویند این آمار در دیدار روز 16 ژوئیه 200 هزار نفر بوده است.
در حالیکه مسابقه فینال اروگوئه - برزیل 1 - 1 مساوی بود، "گیگیا" با به ثمر رساندن گل برتری میهمان در 11 دقیقه مانده به پایان مسابقه، قلب تماشاگران میزبان را شکست.
به استثنای رقابت‌های جام جهانی سال 1958، سال 1950 تنها دوره‌ای بود که میزبان به فینال این پیکارها رسید اما نتوانست جام قهرمانی را بالای سر ببرد.
در این دوره برای نخستین بار از سال 1930، مسابقات مقدماتی به جای دیدارهای حذفی برگزار شد.
اروگوئه در پایان تصمیم به حضور در مسابقات گرفت و به همراه تیم‌های بولیوی، شیلی و پاراگوئه بدون انجام مسابقه به مرحله نهایی راه یافت.
چهار فدراسیون فوتبال بریتانیا که دوباره به فیفا پیوسته بودند حق حضور در مسابقات را پیدا کردند اما فقط انگلیس شرکت کرد.
انگلیس در این دوره که اولین تجربه حضورش در جام جهانی بود در کنار برزیل و ایتالیا به مدعیان قهرمانی تبدیل شد.
انگلیس در اولین پیروزی خود در جام جهانی، با دو گل "استان مورتنسن" و "ویلف مانیون" 2 بر 0 شیلی را شکست داد.
در مجموع 1/337نفر 22مسابقه این جام را از نزدیک تماشا کردند. این اولین باری بود که بیش از یک میلیون تماشاگر مسابقات جام جهانی را در ورزشگاه تماشا کردند.
در فینال این جام برای اولین بار هیچ بازیکنی اخراج نشد.
ترکیب بازیکنان قهرمان جام جهانی 1950:
دروازه‌بانان: روکه ماسپولی، آنیبال پاز
مدافعان: ماتیاس گونزالز، اسبیو تجرا، ویلیام مارتینز، هکتور ویلچز هافبک‌ها: خوآن کارلوس گونزالس، اوبدولیو وارلا (کاپیتان)، واشنگتون اورتونو، رودولفو پینی، ویکتور رودریگز آندراده، شوبرت گامبتا
مهاجمان: آلسیدس ادگاردو گیگیا، خولیو سزار بریتوس، خولیو پرز، کارلو رومرو، اوماس اوسکار میگوئز، خوآن شیافینو، لوییس آلبرتو توریو، خوآن بروگوئنو، ارنستو خوزه ویدال، روبن موران
سرمربی : خوآن لوپز
"پایگاه تحلیلی،خبری 598"
رقابت های مقدماتی جام جهانی 1950 برزیل به صحنه‌ای تبدیل شد که تیم‌های راه یافته به مسابقات انصراف می‌دادند و تیم‌های حذف شده دعوتنامه دریافت می‌کردند.
** جام جهانی در سرزمین طلایی پوشان
در این دوره فدراسیون بین‌المللی فوتبال به بازیکنان تیم هند اجازه نداد با پای برهنه بازی کنند و به همین دلیل هند از دور رقابت‌ها کناره‌گیری کرد.
بنابراین تنها 13 تیم در چهارمین دوره جام جهانی به رقابت پرداختند.
مرحله نخست این پیکارها در 4 گروه (دو گروه چهار تیمی، یک گروه سه تیمی و یک گروه دو تیمی) برگزار شد.
در این دوره، اروگوئه در فینالی که فینال نبود، جام را برد. رقابت ها به صورت مینی لیگ برگزار شد و برزیل، سوئد، اسپانیا و اروگوئه مدعیان قهرمانی بودند.
برزیل سوئد را 7 - 1 و اسپانیا را 6 - 1 شکست داد و تنها به یک تساوی نیاز داشت تا قهرمانی را جشن بگیرد اما، طلایی پوشان برزیل در نهایت شگفتی و در حضور 174 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه ماراکانا شهر ریودوژانیرو به اروگوئه‌ای که با اسپانیا مساوی کرده بود، 2 - 1 باختند.
** فوتبال زنده ماند
اولین کنگره فیفا که بعد از جنگ جهانی دوم، روز 25 ژوئیه 1946 در لوکزامبورگ برگزار شد، به دلایل متعدد اهمیت بسیاری داشت.
به خاطر ادای احترام و قدردانی از رییس فیفا که در طول جنگ تمام تلاش و توان خود را به کار بست تا روح فوتبال را زنده نگه دارد، کاپ قهرمانی جام جهانی از این پس به نام "جام ژول ریمه" نامگذاری شد. در این کنگره همچنین بازگشت فدراسیون فوتبال بریتانیا که از سال 1929غایب بود، اعلام شد. کنفدراسیون ورزش برزیل نیز به خاطر درخشش در دوره قبلی جام جهانی (1938) به عنوان میزبان رقابت‌های سال 1950 انتخاب شد.
دوازده سال بعد از برگزاری مسابقات جام جهانی در فرانسه، این پیکارها با چهره‌ای جدید در ورزشگاه مشهور ماراکانا در ریودوژانیرو و سایر شهرهای برزیل برگزار شد.
** بزرگترین ورزشگاه جهان
فوتبال در برزیل به چنان محبوبیتی دست یافته بود که تصمیم گرفته شد ورزشگاهی کاملا مدرن با ظرفیت 220 هزار نفر در حومه شهر ریودوژانیرو ساخته شود. احداث ورزشگاه روز 2 اوت سال 1948 آغاز شد.
تعیین تاریخ اتمام کار ظاهر معقولانه نبود. پنج هفته قبل از انجام اولین مسابقه، برزیلی‌ها به خاطر تمام نشدن ساخت ورزشگاه دچار سردرگمی شدند به همین دلیل فیفا تصمیم گرفت دکتر اوتورینو باراسی را که تجربه بسیار موفقی در برگزاری رقابت های سال 1934 داشت، به ریودوژانیرو بفرستد.
روز 24 ژوئن 1950 ورزشگاه ماراکانا رسما افتتاح شد گرچه بیشتر به یک ساختمان شبیه بود و سایت ویژه رسانه‌ها هم نداشت اما، برای برگزاری مسابقات و میزبانی 13 تیم راه یافته به مرحله اصلی جام جهانی آماده بود.
** یک ملت پشت سر یک تیم
بعد از یک پیروزی بی‌دردسر مقابل مکزیک (4 بر 0)، برزیلی‌ها در کمال شگفتی همگان با تساوی 2 - 2 مقابل سوییس متوقف شدند. یوگسلاوی که دو بازی قبل خود را برده بود، تنها به یک تساوی مقابل میزبان نیاز داشت تا به مرحله بعد صعود کند اما برزیل در حضور 150هزار تماشاگر مشتاق با پیروزی 2 بر 0 از زمین خارج شد.
به این ترتیب برزیل، سوئد، اسپانیا و اروگوئه به مرحله بعد که به جای نیمه نهایی، فینال بود راه یافتند. مرحله فینال باید به صورت لیگی برگزار می شد و مدعیانی مثل ایتالیا و انگلیس نیز حضور نداشتند. طلایی پوشان برزیل بعد از یک هفته استراحت با آمادگی کامل، سوئد (7 - 1) و اسپانیا (6 - 1) را سیل آسا درو کردند.
هیچکس حتی برای لحظه‌ای تردید نداشت که برزیل همین روند خیره‌کننده را مقابل اروگوئه نیز ادامه خواهد داد. میزبان در حضور تماشاگران مشتاق خود، بعد از شروع نیمه دوم گل نخست را وارد دروازه اروگوئه کرد اما بازیکنان عصبی به نظر می‌رسیدند و هرگز نتوانستند استیل مشهور سامبای برزیلی را اجرا کنند.
اروگوئه بدون اینکه از جو سنگین ورزشگاه میزبان هراسیده باشد، نتیجه را مساوی کرد و سپس درحالیکه تنها 11 دقیقه به پایان مانده بود، به گل برتری دست یافت. تمام برزیل در عزا فرورفت حتی مسوولان فوتبال این کشور فراموش کردند جام قهرمانی را به تیم اروگوئه اهدا کنند بنابراین ژول ریمه ناگزیر شد شخصا وارد زمین شده و دنبال کاپیتان تیم قهرمان بگردد تا مراسم جشن را برگزار کند.
برزیل فقط می‌توانست با این ذهنیت خود را تسلی دهد که "تاکا دی موندو" (فوتبال) ورزشی فوق‌العاده و پولساز است. فوتبال از این جا به بعد به وادی تازه‌ای قدم گذارد.
** اسطوره‌های جام جهانی 1950:
"مارکوئز دی منسس ادمیر" (برزیل، تولد 1922، مرگ 1996)
وی برترین گلزن مسابقات 1950 با هفت گل زده برای تیم ملی برزیل بود. ادمیر فیزیک خوب، تعادل، سرعت فوق‌العاده و مهارت بالایی در کنترل توپ داشت.
او می‌توانست در هر جای خط حمله بازی کند اما بهترین عملکرد را در جناح چپ یا در نقش مهاجم داشت.
"خوآن شیافینو" (اروگوئه، تولد 1925)
بازیکنی با روحیه جنگندگی که ابتدا به دلیل جثه کوچکش زیاد نمی‌توانست موثر باشد اما، اندکی بعد با نشان دادن توانایی خود در به ثمر رساندن گل تحسین همه را برانگیخت.
وی در مسابقات 1950 گل تساوی اروگوئه برابر برزیل را به ثمر رساند تا میزبان جام جهانی با گل "گیگیا" در 11 دقیقه مانده به پایان مسابقه به یک پیروزی غیر منتظره برسد.
شیافینو سپس در این‌باره گفت: فوتبال برزیل فوق‌العاده بود و واقعا ارزش تماشا کردن دارد اما ما هم بی‌نظیر عمل کردیم.
شیافینو دوباره در جام جهانی 1954 نیز علمکرد درخشانی از خود به نمایش گذاشت اما، در این مسابقات مجارستان بدون حضور پوشکاش مصدوم، با پیروزی برابر اروگوئه موجب حذف آنها در نیمه نهایی شد.
شیافینو بلافاصله پس از جام جهانی 1954 در ازای 72 هزار پوند که یک رکورد جهانی به شمار می‌رفت، به آث میلان پیوست و به سرعت به ستاره این تیم تبدیل شد. وی آث میلان را به فینال جام باشگاه‌های اروپا در سال 1958 رساند اما، با وجود گلزنی در این مسابقه آث میلان 3 بر 2 مقابل رئال مادرید شکست خورد.
"جایر دا روسا پینتو" (برزیل، تولد 1921، مرگ 2005)
بسیاری وی را در کنار آدمیر و زیزینیو، آماده‌ترین مثلث تاریخ تیم برزیل می دانستند. جایر پیش از اینکه به دلیل آسیب دیدگی پا از فوتبال خداحافظی کند، در اکثر باشگاه‌های برزیل در دهه 1960 توپ زده بود اما فوتبال ملی با جام جهانی 1950 به پایان رسید.
جایر هافبکی با قدرت شوت زنی با پای چپ، متخصص در زدن شوت‌های بلند بود.
** برترین گلزنان جام جهانی 1950:
ادمیر مارکوئز دی منزز (برزیل) 9 گل
خوآن شیافینو (اروگوئه) 5 گل
استانیسلائو باسورا (اسپانیا) 5 گل
** آیا میدانید؟
رکورد بیشترین تماشاگر در یک مسابقه فوتبال، 174 هزار نفر در ورزشگاه ماراکانای شهر ریودوژانیرو است که بعید به نظر میرسد یک بار دیگر تکرار شود.
برخی منابع غیر رسمی می‌گویند این آمار در دیدار روز 16 ژوئیه 200 هزار نفر بوده است.
در حالیکه مسابقه فینال اروگوئه - برزیل 1 - 1 مساوی بود، "گیگیا" با به ثمر رساندن گل برتری میهمان در 11 دقیقه مانده به پایان مسابقه، قلب تماشاگران میزبان را شکست.
به استثنای رقابت‌های جام جهانی سال 1958، سال 1950 تنها دوره‌ای بود که میزبان به فینال این پیکارها رسید اما نتوانست جام قهرمانی را بالای سر ببرد.
در این دوره برای نخستین بار از سال 1930، مسابقات مقدماتی به جای دیدارهای حذفی برگزار شد.
اروگوئه در پایان تصمیم به حضور در مسابقات گرفت و به همراه تیم‌های بولیوی، شیلی و پاراگوئه بدون انجام مسابقه به مرحله نهایی راه یافت.
چهار فدراسیون فوتبال بریتانیا که دوباره به فیفا پیوسته بودند حق حضور در مسابقات را پیدا کردند اما فقط انگلیس شرکت کرد.
انگلیس در این دوره که اولین تجربه حضورش در جام جهانی بود در کنار برزیل و ایتالیا به مدعیان قهرمانی تبدیل شد.
انگلیس در اولین پیروزی خود در جام جهانی، با دو گل "استان مورتنسن" و "ویلف مانیون" 2 بر 0 شیلی را شکست داد.
در مجموع 1/337نفر 22مسابقه این جام را از نزدیک تماشا کردند. این اولین باری بود که بیش از یک میلیون تماشاگر مسابقات جام جهانی را در ورزشگاه تماشا کردند.
در فینال این جام برای اولین بار هیچ بازیکنی اخراج نشد.
ترکیب بازیکنان قهرمان جام جهانی 1950:
دروازه‌بانان: روکه ماسپولی، آنیبال پاز
مدافعان: ماتیاس گونزالز، اسبیو تجرا، ویلیام مارتینز، هکتور ویلچز هافبک‌ها: خوآن کارلوس گونزالس، اوبدولیو وارلا (کاپیتان)، واشنگتون اورتونو، رودولفو پینی، ویکتور رودریگز آندراده، شوبرت گامبتا
مهاجمان: آلسیدس ادگاردو گیگیا، خولیو سزار بریتوس، خولیو پرز، کارلو رومرو، اوماس اوسکار میگوئز، خوآن شیافینو، لوییس آلبرتو توریو، خوآن بروگوئنو، ارنستو خوزه ویدال، روبن موران
سرمربی : خوآن لوپز
"پایگاه تحلیلی،خبری 598"